تاخیر در تنظیم اترهای سلولزی
تاخیر اتر سلولز: سومین عملکرد اتر سلولز به تاخیر انداختن فرآیند هیدراتاسیون سیمان است. اتر سلولز خواص مفید مختلفی را به ملات می بخشد و همچنین آزاد شدن حرارت هیدراتاسیون اولیه سیمان را کاهش می دهد و فرآیند جنبشی هیدراتاسیون سیمان را به تاخیر می اندازد. این برای استفاده از ملات در مناطق سرد نامطلوب است. این تاخیر در اثر جذب مولکول های اتر سلولز بر روی محصولات هیدراتاسیون مانند CSH و ca(OH)2 ایجاد می شود. به دلیل افزایش ویسکوزیته محلول منفذی، اتر سلولز تحرک یون ها را در محلول کاهش می دهد و در نتیجه فرآیند هیدراتاسیون را به تاخیر می اندازد.
هر چه غلظت اتر سلولز در ماده ژل معدنی بیشتر باشد، اثر تأخیر هیدراتاسیون بارزتر است. اترهای سلولزی نه تنها گیرش را به تاخیر می اندازند، بلکه فرآیند سخت شدن سیستم های ملات سیمان را نیز به تاخیر می اندازند. اثر تاخیری اتر سلولز نه تنها به غلظت آن در سیستم ژل معدنی، بلکه به ساختار شیمیایی نیز بستگی دارد. هر چه درجه متیلاسیون HEMC بیشتر باشد، اثر تاخیری اتر سلولز بهتر است. اثر عقب ماندگی قوی تر است. با این حال، ویسکوزیته اتر سلولز تأثیر کمی بر سینتیک هیدراتاسیون سیمان دارد.
با افزایش محتوای اتر سلولز، زمان گیرش ملات به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. همبستگی غیرخطی خوبی بین زمان گیرش اولیه ملات و محتوای اتر سلولز وجود دارد و زمان گیرش نهایی همبستگی خطی خوبی با محتوای اتر سلولز دارد. با تغییر مقدار اتر سلولز می توانیم زمان عملیات ملات را کنترل کنیم.
